ιστορία της τέχνης

What you have lost can never be found

 

Γιώργος Φραντζεσκάκης 'Φιλόζωος ή Μισάνθρωπος'

εκδόσεις Μελάνι

''Αν δεν καταφέρεις να γίνεις το πρώτο, μοιραία καταντάς το δεύτερο...''

The Sisterhood - Giving Ground

In the place, through which we wander
Reason turned around
And every fool
Will see his madness drowned
And every truth is swallowed up
By this giving ground

What you have lost can never be found
Words are just dust in deserts of sound
Everything is lost and your choice lies broken
And the truth is drowned

I watch
Surrender
Because I know

Now I know you will not see
The madness we have seen
Now I know you cannot be
All that your fright has been

What you have lost can never be found
Words are just dust in deserts of sound
Everything is lost and your choice lies broken
And the truth is drowned

Words are just dust
I stood but you just could not wait
Behind
Because I know you cannot be
All that your fright has been

What you have lost can never be found
Words are just dust in deserts of sound
Everything is lost and your choice lies broken
And the truth is drowned

Everything is lost in the giving ground
Everything is lost
Everything is lost in the giving ground
Turned around
Reason, turned around
In the giving ground
Ground
In the giving ground
Everything is lost
In the giving ground

Γένεσις

  Written and directed by Kostas Pap
 (Urban Aspirines.blogspot) 

 Photographer : Panagis Hartuliaris Moussouris

δείτε περισσότερα εδώ

This place is death with walls

Through the cables and the underground now
The faceless breathless calls
This is babel, sensurround now
This place is death with walls

Too much contact, no more feeling
The sound around them all
Acid on the floor so she walk on the ceiling
And the body electric flashes on the bathroom wall
And the body electric flashes on the bathroom wall
Crawling to the corners where the idiot children call
See the body flashing on the bathroom wall

...και σιχαίνονται τις Κυριακές

Γιάννης Αντάμης ''Κατά τον Δαίμονα Εαυτου''

διαβάστε τα βιβλία του online

Dwarfs

Eίδα επιτέλους το Hobbit!

Καταπληκτικη δουλεια στους Νανους!

In Abhorrence Dementia

Brian Froud 'Fairies'

To me, you never can be old

''To me, fair friend, you never can be old,
For as you were when first your eye I eyed,
Such seems your beauty still. Three winters cold
Have from the forests shook three summers' pride,
Three beauteous springs to yellow autumn turn'd
In process of the seasons have I seen,
Three April perfumes in three hot Junes burn'd,
Since first I saw you fresh, which yet are green.
Ah! yet doth beauty, like a dial-hand,
Steal from his figure and no pace perceived;
So your sweet hue, which methinks still doth stand,
Hath motion and mine eye may be deceived:
For fear of which, hear this, thou age unbred;
Ere you were born was beauty's summer dead.''

                                Shakespeare

ντρεπομαι...

Οταν ντρεπεσαι για ενα μερος που αγαπας...

Αναδημοσίευση απο το adespoto.gr
δειτε το αρθρο εδω

''Τo παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο το έστειλε από τη χώρα της, Φινλανδή τουρίστρια που επισκέφτηκε την Κρήτη και έγινε μάρτυρας περιπτώσεων κακοποίησης ζώων.

Ήρθε σε επαφή με το σύλλογό Χανίων, Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, τους κατήγγειλε τα περιστατικά και τελικά υιοθέτησε δύο άσχημα κακοποιημένα ζώα.Τα πλήρη στοιχεία της είναι στη διάθεση του συλλόγου.
 

"Η πρώτη μου φορά στην Κρήτη ήταν τον Μάϊο 2012. Ο σκοπός ήταν να περάσουμε ετεροχρονισμένα τον μήνα του μέλιτος με τον σύζυγό μου σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, να χαλαρώσουμε απολαμβάνοντας το φαγητό, την θέα και τον πολιτισμό. Το ταξίδι μας όμως κατέληξε σε κάτι τελείως διαφορετικό.

Πρώτα από όλα πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν είμαι μια επιθετική και θορυβώδης ακτιβίστρια ή διαδηλώτρια για τα δικαιώματα των ζώων, αν και μία εβδομάδα στην Κρήτη πιθανόν να σε αλλάξει για πάντα, όσον αφορά στο θέμα αυτό. Είμαι ενήμερη επίσης για την δύσκολη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Επίσης γνωρίζω ότι είναι μια τελείως διαφορετική χώρα σε σύγκριση με τις βόρειες χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. Αυτό όμως που δεν γνώριζα και που με συγκλόνισε σαν τουρίστρια και σαν άνθρωπο ήταν ο τρόπος συμπεριφοράς των Κρητικών απέναντι στα ζώα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα αναγκαζόμουν αναπάντεχα να αντικρύσω τέτοια σκληρότητα, αναλγησία, απανθρωπιά και αμάθεια απέναντι στα ζώα. Λέγοντας αναπάντεχα εννοώ το εξής: κλείνεις διακοπές σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων σε μια υποτιθέμενη πολιτισμένη χώρα. Κοιτάς αυτές πανέμορφες παραδεισένιες φωτογραφίες του όμορφου νησιού και σχεδιάζεις να περάσεις τις τέλειες διακοπές, να απολαύσεις το φαγητό και τις όμορφες τοποθεσίες. Αλλά όταν βγαίνεις από το πεντάστερο ξενοδοχείο σου θα δεις πράγματα που θα αλλάξουν την διάθεσή σου για πάντα.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο τουρισμός είναι μία βασική βιομηχανία στην Ελλάδα και βέβαια και στην Κρήτη. Υπό αυτήν την έννοια είναι τελείως ακατανόητο το ότι οι Έλληνες συμπεριφέρονται φρικτά στα ζώα και περιμένουν ότι οι τουρίστες απλά θα κλείσουν τα μάτια. Σαν τουρίστρια που έμεινα μόνο μία εβδομάδα έχω την υποχρέωση να πω ότι για να απολαύσεις το νησί πρέπει να είσαι τυφλός ή να κρατήσεις τα μάτια σου κλειστά κυρίως από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο και μέχρι να επιστρέψεις στο αεροδρόμιο πάλι. Η πραγματική Κρήτη είναι γεμάτη από εκατοντάδες αδέσποτα σκυλιά και γάτες, εκατοντάδες από κακομεταχειρισμένα σκυλιά, που υποφέρουν αλυσοδεμένα με κοντά λουριά, ντουζίνες από πεθαμένα σκυλιά και κουτάβια στον δρόμο πεταμένα από το παράθυρο ρου αυτοκινήτου ή αφήνονται εκεί να πεθάνουν, να χτυπηθούν από κάποιο αυτοκίνητο ή να αλυσοδεθούν κάπου χωρίς φαγητό ή νερό. Η θλιβερά λίστα είναι ατέλειωτη, και συνεχίζεται ... Αυτός είναι ο Κρητικός παράδεισος , που δεν περιέγραψαν στον ταξιδιωτικό οδηγό. Η θέα είναι τόσο άσχημη που δεν βλέπεις πια την ομορφιά του νησιού ή δεν αντιλαμβάνεσαι την γεύση των φαγητών, που τόσο επαινείται. Το μόνο πράγμα που σκέπτεσαι είναι τι θα μπορούσες να κάνεις να βοηθήσεις αυτά τα κακόμοιρα ζώα και πότε να πάρεις την πρώτη πτήση και να επιστρέψεις σπίτι.
 

Σοκαρίστhκα. Και ο άντρας μου επίσης. Νομίζω ότι στη ζωή μου ποτέ δεν ήμουν τόσο λυπημένη, συντετριμμένη και ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο ανήμπορη και αβοήθητη σε ταξίδι διακοπών. Πιο σοκαριστικό ήταν ο τρόπος που οι Έλληνες αντιδρούσαν όταν ρωτούσες για αυτήν την κατάσταση των ζώων: « Αυτός είναι ο τρόπος εδώ», «Μην φωνάξεις την αστυνομία, δεν θα βοηθήσουν», «Δεν υπάρχουν σκυλιά στην περιοχή του ξενοδοχείου, επειδή τα έχουν δηλητηριάσει». Μου είπε επίσης κάποιος ντόπιος ότι όταν ένα σκυλί αρρωσταίνει ή τραυματίζεται δεν βοηθείται ούτε το πάνε στον κτηνίατρο αλλά το αφήνουν ελεύθερο . Δεν χρειάζεται να είναι πια αλυσοδεμένο με μισό μέτρο λουρί σε μια βρώμικη αυλή αλλά το διώχνουν. Έτσι, αν δείτε στην Κρήτη ένα σκυλί με κολάρο, περπατώντας μόνο του, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ιδιοκτήτη, σημαίνει απλά ότι έχει εγκαταλειφθεί.
 

Είναι ολοφάνερο ότι ο τρόπος μεταχείρισης των ζώων σε μια χώρα σου λέει πολλά πράγματα για τον λαό, κυρίως για το επίπεδο παιδείας και πολιτισμού του. Όταν κοιτάς σε όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να καταπιείς ότι έκανες διακοπές σε μια Ευρω-χώρα. Η προσοχή και η ευθύνη της κοινωνίας , του περιβάλλοντος και των ζώων θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, κυρίως όταν ζεις από τον τουρισμό.

Τι σας κοστίζει περισσότερο; Το να έχετε χιλιάδες ζώα, που υποφέρουν λόγω των δικών σας ενεργειών και δείχνοντας την σκοτεινή πλευρά της χώρας στους τουρίστες, οι οποίοι ποτέ δεν θα ξανάρθουν, για να δουν τον αναξιοπρεπή τρόπο ζωής ή είναι καλλίτερα να λύσετε αυτό το πρόβλημα και αποδεικνύοντας την υπευθυνότητά σας;
 

Πού βρίσκεται η καρδιά σας;

Που είναι η αγάπη και η συμπόνια για τους μικρότερους και τους πιο αδύναμους;

Δίνω όλο μου τον σεβασμό στους ανθρώπους στην Κρήτη που δουλεύουν για τα αδέσποτα. Αυτό που κάνετε είναι ανεκτίμητο και θέλει μεγάλο θάρρος, δύναμη και κότσια. Σας ευχαριστώ όλους για την υποστήριξή σας στην μικρή μας προσπάθεια να βοηθήσουμε έστω και λίγο....

Άννα

(Δικηγόρος, 30 χρονών και ιδιοκτήτρια δύο σκυλιών)

Η πόλη των Αθανάτων

Βρώμισε ο παράδεισος
από ομαδικούς τάφους πεινασμένων
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Μάνες με μαύρα μαντήλια θάβουν
με τα ίδια τους τα χέρια τα παιδιά τους.
Τι έγιναν τα όνειρα μας λέω
Η αγωνία μας , η απόγνωση , η ελπίδα μας ,
η αγάπη μας λέω πουλιέται κι αγοράζεται
σε τιμή ευκαιρίας σε ταμπέλες με δόσεις,
σε ενέσεις, σε πληρωμένα δάκρυα
σε πληρωμένα όνειρα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Ουρλιαχτά υποταγής μας κυνηγούν
με την κραυγή του τρελού τρένου
του τρένου των ονείρων μας.
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Φιλί θανάτου μου δίνεις μάνα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Γέμισαν τα ψυχιατρεία από ανήλικα παιδιά
Η τρέλα έγινε σύντροφος και φίλος.

Σταματείστε τον πόλεμο.

Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;

when i'm asleep

''-When i dream sometimes i remember how to fly. you just lift one leg, then you lift another leg, and you're not standing on anything, and you can fly. And then when i wake up i can't remember how to do it anymore.

-So?

-So what i want to know is, when i'm asleep, do i really remember how to fly? And forget how when i wake up? Or am i just dreaming i can fly?

-When you dream sometimes you remember. When you wake you always forget.

-But that's not fair...

-No.''

Neil Gaiman 'The Sandman -- Brief Lives'

Κειμήλια

καλη χρονια σε ολους!

 Μες στο συρτάρι ασάλευτη ζει η σιωπή.
Εικόνες που μένουν σε κόντακ χαρτί
Φιγούρες γκροτέσκες , χαμένες ψυχές
Φοβάμαι και τρέχω, στην άβυσσο μπήκα
χαμένος στα δάση του χτες.
Φωνές που σαρκάζουν μες στο σκοτάδι
λένε πως είμαι θνητός.
Ρίχνω το βλέμμα και φτύνω καπνιά 
 Φοβάμαι την πλήξη, βαριέμαι που ζω.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψήλος παγωμένος φρουρός.
Αργώ να σκεφτώ και με πιάνει τρόμος.
Αργώ και θα χάσω το δρόμο.

Θυμάμαι πως είπες δυο λόγια μαγικά.
Θυμάμαι πως είχες δυο μάτια γυαλιά.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψυχρός αγριεμένος φρουρός.
Αργώ να το δω και με σκοτώνει
ξανθός μουχλιασμένος εχθρός.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψυχρός αγριεμένος φρουρός.
Αργώ να το δω και με σκοτώνει
ξανθός ματωμένος εχθρός.