Η πόλη των Αθανάτων

Βρώμισε ο παράδεισος
από ομαδικούς τάφους πεινασμένων
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Μάνες με μαύρα μαντήλια θάβουν
με τα ίδια τους τα χέρια τα παιδιά τους.
Τι έγιναν τα όνειρα μας λέω
Η αγωνία μας , η απόγνωση , η ελπίδα μας ,
η αγάπη μας λέω πουλιέται κι αγοράζεται
σε τιμή ευκαιρίας σε ταμπέλες με δόσεις,
σε ενέσεις, σε πληρωμένα δάκρυα
σε πληρωμένα όνειρα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Ουρλιαχτά υποταγής μας κυνηγούν
με την κραυγή του τρελού τρένου
του τρένου των ονείρων μας.
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Φιλί θανάτου μου δίνεις μάνα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Γέμισαν τα ψυχιατρεία από ανήλικα παιδιά
Η τρέλα έγινε σύντροφος και φίλος.

Σταματείστε τον πόλεμο.

Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;

Κειμήλια

καλη χρονια σε ολους!

 Μες στο συρτάρι ασάλευτη ζει η σιωπή.
Εικόνες που μένουν σε κόντακ χαρτί
Φιγούρες γκροτέσκες , χαμένες ψυχές
Φοβάμαι και τρέχω, στην άβυσσο μπήκα
χαμένος στα δάση του χτες.
Φωνές που σαρκάζουν μες στο σκοτάδι
λένε πως είμαι θνητός.
Ρίχνω το βλέμμα και φτύνω καπνιά 
 Φοβάμαι την πλήξη, βαριέμαι που ζω.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψήλος παγωμένος φρουρός.
Αργώ να σκεφτώ και με πιάνει τρόμος.
Αργώ και θα χάσω το δρόμο.

Θυμάμαι πως είπες δυο λόγια μαγικά.
Θυμάμαι πως είχες δυο μάτια γυαλιά.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψυχρός αγριεμένος φρουρός.
Αργώ να το δω και με σκοτώνει
ξανθός μουχλιασμένος εχθρός.

Αργώ να κρυφτώ και με βρίσκει αμέσως
ψυχρός αγριεμένος φρουρός.
Αργώ να το δω και με σκοτώνει
ξανθός ματωμένος εχθρός.

εν αρχη ην το παρτυ

Ύποπτα τέλεια φαίνονται απόψε όλα μωρό μου
Κάτι θα σκάσει ξαφνικά και θα χαλάσει την όμορφη γιορτή
Και τ’ αχνιστά ζεστά κομμάτια μας σε τσιγκέλια στα περίπτερα
Τροφή στα δόντια αρρώστων και σαρκοφάγων, σαρκοφάγων Αθηναίων

Σόρρυ μωρό μου αν στο χάλασα τ’ αποψινό σου παρτάκι
Μα είναι κάτι που από καιρό στο μυαλό μου έχει καρφωθεί
Ποιος άραγε χαλάει τις πιο ωραίες μας στιγμές
Ποιος τάχα πολεμάει και ποιος φοβάται, ποιος φοβάται τις σκιές

Μια θέση στον παράδεισο ή ο βασιλιάς στην κόλαση δεν έχει σημασία
Αφού εμείς το φτιάχνουμε κι ύστερα το χαλάμε
Τώρα ας το ξαναχτίσουμε και ύστερα το γκρεμάμε