Πληγωμένα άλμπατρος

Ο φίλος μου ο Κώστας μου έκανε την τιμή να συνοδέψει ένα από τα υπέροχα γραπτά του με εικονογραφήσεις μου. δείτε το και στις Αστικές Ασπιρίνες όπως και την υπόλοιπη δουλειά που κάνουν εκεί και ταξιδέψτε με τις υπέροχες μουσικές που μοιράζονται μαζί μας!

Κώστα, σ'ευχαριστώ για όλα!

Λευκή ματιά
που συνοδεύεις τις γεύσεις των ονείρων ,
Μαβιά απόλαυση
σε ξεχασμένες από το ξύπνημα στιγμές .
Ελα .

Ο Νους έζησε βαθιά .
Ποιός ?
Πες μου ποιός σε κατάλαβε ?
Φωτεινή οπτασία
σε μολυσμένες απο τη Ζωή μαγείες .
Ελα .

Κίνηση που ζεύεις τη σιωπή
και το άρμα του ηλίου ιππεύεις,
γυμνή κορφή δύσβατων βουνών ,
με Μανδραγόρες κι Αμανίτες

τον ήλιο και το σκοτάδι γητεύεις .
Ελα. Φίλησέ με .

Ξεπέρασε το Λάθος .
Βγες απο τον γεννέθλιο λόφο της μήτρας
ζωγράφισε την ελπίδα .

Οσμίζονται τα ζώα μυρουδιά
πλάθει η καρδιά τον χτύπο
οι φλέβες αίμα αναζητούν
κι η μουσική τον ήχο .

Πλάσματα δίπλα στην ανάσα μου
όλα όμορφα μα καταδικασμένα
γεύσεις μεσ' την ψυχή μου ,
στα χείλια μου κρυφτήκανε
φιλιά απο σάλιο στεγνωμένα .

Αργήσανε τα λόγια μου
μάττωσε η καρδιά μου
σβηστήκαν τ'αναλόγια
κι όμως υπάρχουν
γραμμένες με σκουριά
παλιές νότες στα όνειρά μου .

Κάπου όμως εκεί ...

τα Αλμπατρος δεν ξεκίνησαν
Κόκκινα ! Πληγωμένα ! Δεν πέταξαν .

Επεσα στα γόνατα . Μόνος .
Κουλουριασμένος στο σκοτάδι .
σβήνοντας τον πανικό του στήθους μου
σ'ενα δικό σου χάδι .


Κάπου όμως εκεί ...

τα Αλμπατρος δεν ξεκίνησαν
Κόκκινα ! Πληγωμένα ! Δεν πέταξαν .


Εφυγε η νύχτα και με σφίγγει
σε κρυφή συμφωνία με τα άστρα
προσπαθώ τυφλά
στο κούφιο το μυαλό μου .

Ιδρώνει το κορμί μου που με τον λήθαργο σμίγει
και στης ερημιάς τα κάστρα αντιστέκεται .

Ενιωσα Θαύματα .
Μόνος .
Χαμογέλασα και σου ' πα : Στάσου !
Για θυμήσου .
Φέρε τον κόσμο σου να ακουμπήσει τον Δικό μου .

ΤΩΡΑ !!!

Σε ικετεύω

Εχει σκοτάδι η αλήθεια σου
Το ξέρω .

Κορμί φλογισμένο
στην γέφυρα της Μαύρης ανίχνευσης μη ζήσεις .
Μη ζητήσεις λησμονιά  στο θόρυβο της απάθειας .
Μην κάνεις Δόξα ένα ματτωμένο πρωϊνό
απο καταδικασμένες μετριοφροσύνες .

Αισθήσεις . Συναισθήματα .
Τι κρύβεις στο μυαλό σου ?
Ομορφη πυρωμένη συνείδηση
νιώθεις ψυχή στο θάρρος σου ?

τα Αλμπατρος δεν ξεκίνησαν
Κόκκινα ! Πληγωμένα ! Δεν πέταξαν .

Κι αν είναι ξέσπασμα οργής
χαλάσματα στις νύχτες
κι αν οι αισθήσεις ατροφούν
και γίνομαι άνθρωπος τρωτός ,
Δεν ξέρω !
Κόλπα της στιγμής το σώμα μου ζητούν .
Διάολε ! Ντρέπομαι αληθινά .
Γυμνός μέσα στης Ζωής τις φούχτες .

...Βάφτηκαν Κόκκινα
Με Αίμα τα Αλμπατρος .